- niepotrzebnie
- напрасно, зря+
zbytecznie, zbędnie
* * *напра́сно, зряSyn:zbytecznie, zbędnie
Słownik polsko-rosyjski. 2013.
niepotrzebnie
Смотреть что такое "niepotrzebnie" в других словарях:
niepotrzebnie — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł. {{/stl 8}}{{stl 7}} bez rzeczywistej konieczności; zbytecznie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Niepotrzebnie się fatygować, martwić. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
niepotrzebnie — «bez potrzeby, zbytecznie, zbędnie» Niepotrzebnie wydane pieniądze. Złościć się niepotrzebnie … Słownik języka polskiego
zbytecznie — «niepotrzebnie, bez potrzeby» Zbytecznie się martwić, troszczyć o coś … Słownik języka polskiego
szastać — Niepotrzebnie wydawać pieniędze na cele głupie lub ekstrawaganckie; trwonić Eng. To spend money foolishly or extravagantly; to use up wastefully; to squander … Słownik Polskiego slangu
blokować — ndk IV, blokowaćkuję, blokowaćkujesz, blokowaćkuj, blokowaćował, blokowaćowany 1. «utrudniać przejście, zastawiać, zagradzać, tarasować» Blokować drogę, przejazd. 2. «stosować blokadę ekonomiczną, polityczną lub wojskową» 3. «zajmować… … Słownik języka polskiego
język — m III, D. a, N. językkiem; lm M. i 1. «narząd w jamie ustnej, składający się z elastycznych mięśni, pokryty błoną śluzową, mieszczący narządy smaku, biorący udział w ssaniu, żuciu i połykaniu pokarmów; u ludzi ponadto jeden z najważniejszych… … Słownik języka polskiego
licho — I «źle, marnie, niewystarczająco» Licho jadać, zarabiać. Być licho ubranym. II n II; lm D. lich 1. «według dawnych wierzeń: zły duch, diabeł; ogólniej: coś złego, niepowodzenie, nieszczęście, bieda» Złe, rogate licho. ◊ pot. Do licha (ciężkiego) … Słownik języka polskiego
plątać — ndk IX, plączę, plączesz, plącz, plątaćał, plątaćany 1. «gmatwać, motać, wikłać» Plątać nici. Plątać włosy. 2. pot. «brać jedno za drugie, niesłusznie coś z czymś utożsamiać» Plątać nazwiska różnych autorów. Plątać daty historyczne. plątać się 1 … Słownik języka polskiego
włóczyć — ndk VIb, włóczyćczę, włóczyćczysz, włócz, włóczyćczył, włóczyćczony 1. «ciągnąć, ciągać coś po płaszczyźnie; wlec» Koń włóczył uprząż po ziemi. ◊ Ledwie włóczyć nogami «będąc bardzo zmęczonym, z trudem chodzić, z trudem poruszać nogami» ◊ Włóczyć … Słownik języka polskiego
wygadać — dk I, wygadaćam, wygadaćasz, wygadaćają, wygadaćaj, wygadaćał, wygadaćany 1. pot. «mówiąc wyznać coś komuś, naopowiadać» Wygadała wszystko, co ją dręczyło. Wygadał, co miał na sercu. 2. pot. «wyjawić, powiedzieć coś niepotrzebnie, zdradzić… … Słownik języka polskiego
wyrwać — dk IX, wyrwaćrwę, wyrwaćrwiesz, wyrwaćrwij, wyrwaćrwał, wyrwaćrwany wyrywać ndk I, wyrwaćam, wyrwaćasz, wyrwaćają, wyrwaćaj, wyrwaćał, wyrwaćany 1. «rwąc wyciągnąć, wydrzeć coś z czegoś, siłą wydobyć, wydostać skądś; wyszarpnąć» Wyrwać coś komuś… … Słownik języka polskiego
